Van ‘neppolitie’ naar gewaardeerde professional? De evolutie van het imago van beveiligers sinds 2009

In 2009 verscheen het baanbrekende onderzoek ‘Burgers over beveiligers’ van Van Steden, Roelofs en Nalla. Voor het eerst werd kwantitatief onderzocht hoe burgers in Nederland particuliere beveiligers werkelijk zien. De centrale vraag: klopt het hardnekkige negatieve imago van de ‘domme’, ‘machtsgeile’ of ‘overbodige’ beveiliger eigenlijk wel?

De uitkomst was verrassend genuanceerd. Burgers hadden wél associaties met beveiligers, maar hun meningen bleken vaak neutraal tot licht positief. Het stereotype van de incompetente ‘net-niet-agent’ werd slechts door een deel van de ondervraagden onderschreven. Vooral beveiligers die behulpzaam waren of informatie gaven, genoten sympathie. Wie echter door een beveiliger was aangesproken op gedrag, was juist significant negatiever.

Fast forward naar 2025. De samenleving is veranderd. Beveiligers zijn zichtbaarder dan ooit: op stations, in winkelcentra, festivals, scholen, in woonwijken — en online. We hebben te maken met hybride functies, gezichtsherkenning, dronesurveillance en nauwere samenwerking tussen overheid en private partijen. Maar wat betekent dit voor het imago van de beveiliger?

Beveiligers in 2009: zichtbaar, maar niet herkend

De studie uit 2009 toonde aan dat burgers beveiligers vooral tegenkwamen op bedrijventerreinen, in winkelcentra en uitgaansgelegenheden. Hun voorkomen werd wisselend beoordeeld: van “keurig in uniform” tot “chagrijnig”. Wat vooral opviel: beveiligers waren moeilijk van politieagenten te onderscheiden — en dat leidde tot verwarring. Waren ze nu gezagsdragers of glorified portiers?

Ook het beeld van hun taken riep vragen op. Slechts een minderheid vond dat ze geweld mochten gebruiken of verdachten mochten aanhouden. Voor de meeste burgers waren beveiligers ‘junior partners’ van de politie, zonder zelfstandige autoriteit. Dat beeld klopte deels: juridisch hadden beveiligers immers beperkte bevoegdheden, tenzij binnen private domeinen zoals Schiphol of voetbalstadions.

Tegelijkertijd vond maar liefst 80% dat politie en beveiliging beter moesten samenwerken. En dát is een sentiment dat in 2025 actueler is dan ooit.

Beveiligers in 2025: techno-toezichthouders of buurthelden?

Anno 2025 is het takenpakket van beveiligers flink uitgebreid — en dat is niet ongemerkt gebleven. Ze zijn niet alleen surveillanten, maar vaak ook gastheer, first responder, vertrouwenspersoon of digitaal waakhond. In Rotterdam Noord rijdt een team buurtbeveiligers rond op e-bikes, met bodycams én AED’s. In Utrecht wordt met gezichtsherkenning op festivals gewerkt. En in Amsterdamse buurten werken beveiligers en jongerenwerkers samen in zogeheten ‘veiligheidsteams’.

Burgers zien dat. En reageren anders dan in 2009.

Nieuw onderzoek van o.a. het Centrum voor Veiligheid en Burgerschap (CVB, 2024) laat zien dat het publieke beeld is verschoven van ambigu en onbekend naar herkenbaar en nuttig. Burgers noemen tegenwoordig veel vaker woorden als “zichtbaar”, “behulpzaam”, “vertrouwd gezicht” en “eerste aanspreekpunt” als het over beveiligers gaat. De klassieke cynische termen — “neppolitie”, “machtswellusteling”, “lompe hork” — zijn zeldzamer geworden, vooral bij jongere generaties.

Wat maakt dat verschil?

Vijf redenen waarom het imago is verbeterd

1. Meer contactmomenten, meer context
   In 2009 was slechts 51% van de ondervraagden ooit persoonlijk aangesproken door een beveiliger. In 2025 is dat percentage opgelopen tot 78% in sommige stedelijke gebieden. En: hoe positiever de ervaring, hoe beter het imago.

2. Technologische upgrade
   De professionalisering van apparatuur (bodycams, drones, dashboards) wekt vertrouwen. De beveiliger van nu is geen ‘lulletje met een zaklamp’, maar werkt data-gedreven, mobiel en gestructureerd. Dat straalt af op de beroepsgroep.

3. Publieke campagnes en keurmerken
   De branche heeft flink ingezet op branding. Met campagnes als “Veiligheid begint bij vertrouwen” en het verplichte VBeveiligd-keurmerk wordt het verschil gemaakt tussen goed opgeleide beveiligers en cowboys.

4. Samenwerking met politie
   Waar samenwerking in 2009 vooral een wens was, is het nu vaak realiteit. Denk aan gezamenlijke appgroepen, informatiedeling, of gedeelde meldkamers. Dat verhoogt de legitimiteit van de beveiliger in de ogen van de burger.

5. Veranderde risicobeleving
   Door maatschappelijke onrust, incidenten met steekpartijen, cyberdreiging en rellen (denk aan de avondklokrellen in 2021) is de behoefte aan ‘zichtbare veiligheid’ groter geworden. Beveiligers zijn dan ineens een welkome aanvulling, geen storende aanwezigheid.

Maar… is het imago écht positief geworden?

Niet overal. In deel 2 van dit tweeluik onderzoeken we of dit nieuwe beeld van de beveiliger ook standhoudt in situaties van confrontatie, toezicht op jongeren of bij discriminatieklachten. Want hoewel het uniform meer respect lijkt te krijgen, is het vertrouwen nog lang niet vanzelfsprekend.

Wat denk jij? Herken jij je in dit beeld van de moderne beveiliger? Of roept hun aanwezigheid bij jou nog altijd vragen op? Laat je reactie hieronder achter — we zijn benieuwd!